Dziecko z ADHD w domu i w szkole
Drodzy rodzice i nauczyciele! W szkołach
pojawia się coraz więcej dzieci cierpiących
na zespół nadpobudliwości ruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi.
Schorzenie to ma podłoże biologiczne, ale co bardzo ważne NIE jest rezultatem
złego wychowania przez rodziców. Aby stwierdzić, czy dane dziecko ma ADHD
należy udać się do psychiatry dziecięcego. Nie możemy mówić, że dziecko, które
jest bardzo impulsywne, a zarazem ma problemy z koncentracją na lekcjach na
pewno cierpi na to schorzenie. Jest wiele chorób (np. cukrzyca, astma,), zaburzeń
psychicznych (np. paniczny lęk, depresja, autyzm), skutki działania leków czy
środków odurzających, które mogą przypominać objawy ADHD. Ogromnie ważna jest
więc rozważna ocena trudności ucznia dokonana przez doświadczonego psychiatrę,
a nawet psychologa dziecięcego. Dobra diagnoza ułatwi znalezienie skutecznej
pomocy dla dziecka, jego rodziny, a także środowiska szkolnego. Ono samo ma
zazwyczaj sporo pytań odnośnie tego, co się z nim dzieje, dlatego tak ważne
jest ustalenie czy mamy do czynienia z ADHD czy też nie.
Osoby z ADHD są zazwyczaj bardzo
ruchliwe, w wieku niemowlęcym często dużo płaczą i nie śpią dobrze. Zazwyczaj
dopiero gdy zaczynają naukę w szkole i wymaga się od nich tego, aby spokojnie
siedziały w ławce 45 minut oraz wykonywały zadania od początku do końca,
zaczynają się trudności. Uczeń z ADHD chce stale rozmawiać, przeszkadza innym
dzieciom. Zdarza się, że takie osoby stale zapominają niezbędnych przyborów szkolnych.
Dzieci z tym schorzeniem są zainteresowane wszystkim co się wokół nich dzieje
(np. tym, że przejechał drogą autobus, ma nitkę na ubraniu czy słyszy odgłosy
przedszkolaków z placu zabaw), dlatego jego uwaga jest rozproszona i nie może
się skupić na zadaniu. Trzeba bardzo uważać na takie dzieci na drodze, gdyż
młody człowiek gdy zobaczy coś po drugiej stronie ulicy, może wbiec na nią nie
zwracając uwagi na nadjeżdżające pojazdy. Impulsywność ma także wpływ na
relacje z innymi dziećmi. Uczeń z ADHD może brzydko się wyrażać, bić inne dzieci
tylko dlatego, aby zaspokoić własną potrzebę. Wydaje się,że rozmyślnie dąży do
wyrządzenia szkody i dlatego często jest odrzucany przez kolegów i koleżanki.
Często jednak te dzieci nie mają złych intencji.
Aby pomóc dziecku z ADHD stosuje się wiele metod
leczenia i środków wspierających . Są wśród nich : leczenie farmakologiczne,
psychoterapia, terapia zachowania. Najczęściej stosowane terapie to trening dla
rodziców oraz terapia behawioralna, EEG- Biofeedback. Terapeuta musi poznać
dokładnie na czym polegają problemy, w jakich sytuacjach się pojawiają i jak
rodzice sobie z nimi radzą, a następnie opracowuje strategie działanie
odpowiednie dla całej rodziny.
W zmaganiach z ADHD jedną z podstawowych spraw jest
optymistyczne nastawienie. Fachowa pomoc, determinacja i pozytywne nastawienie
zarówno ze strony dziecka, rodziców i nauczycieli powinny poprawić sytuację
oraz sprawić, że uczeń będzie szczęśliwy i będzie odnosił sukcesy.