Dziecko z ADHD w domu i w szkole 

         Drodzy rodzice i nauczyciele!  W szkołach pojawia się coraz  więcej dzieci cierpiących na zespół nadpobudliwości ruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi. Schorzenie to ma podłoże biologiczne, ale co bardzo ważne NIE jest rezultatem złego wychowania przez rodziców. Aby stwierdzić, czy dane dziecko ma ADHD należy udać się do psychiatry dziecięcego. Nie możemy mówić, że dziecko, które jest bardzo impulsywne, a zarazem ma problemy z koncentracją na lekcjach na pewno cierpi na to schorzenie. Jest wiele chorób (np. cukrzyca, astma,), zaburzeń psychicznych (np. paniczny lęk, depresja, autyzm), skutki działania leków czy środków odurzających, które mogą przypominać objawy ADHD. Ogromnie ważna jest więc rozważna ocena trudności ucznia dokonana przez doświadczonego psychiatrę, a nawet psychologa dziecięcego. Dobra diagnoza ułatwi znalezienie skutecznej pomocy dla dziecka, jego rodziny, a także środowiska szkolnego. Ono samo ma zazwyczaj sporo pytań odnośnie tego, co się z nim dzieje, dlatego tak ważne jest ustalenie czy mamy do czynienia z ADHD czy też nie.

         Osoby z ADHD są zazwyczaj bardzo ruchliwe, w wieku niemowlęcym często dużo płaczą i nie śpią dobrze. Zazwyczaj dopiero gdy zaczynają naukę w szkole i wymaga się od nich tego, aby spokojnie siedziały w ławce 45 minut oraz wykonywały zadania od początku do końca, zaczynają się trudności. Uczeń z ADHD chce stale rozmawiać, przeszkadza innym dzieciom. Zdarza się, że takie osoby stale zapominają niezbędnych przyborów szkolnych. Dzieci z tym schorzeniem są zainteresowane wszystkim co się wokół nich dzieje (np. tym, że przejechał drogą autobus, ma nitkę na ubraniu czy słyszy odgłosy przedszkolaków z placu zabaw), dlatego jego uwaga jest rozproszona i nie może się skupić na zadaniu. Trzeba bardzo uważać na takie dzieci na drodze, gdyż młody człowiek gdy zobaczy coś po drugiej stronie ulicy, może wbiec na nią nie zwracając uwagi na nadjeżdżające pojazdy. Impulsywność ma także wpływ na relacje z innymi dziećmi. Uczeń z ADHD może brzydko się wyrażać, bić inne dzieci tylko dlatego, aby zaspokoić własną potrzebę. Wydaje się,że rozmyślnie dąży do wyrządzenia szkody i dlatego często jest odrzucany przez kolegów i koleżanki. Często jednak te dzieci nie mają złych intencji.

Aby pomóc dziecku z ADHD stosuje się wiele metod leczenia i środków wspierających . Są wśród nich : leczenie farmakologiczne, psychoterapia, terapia zachowania. Najczęściej stosowane terapie to trening dla rodziców oraz terapia behawioralna, EEG- Biofeedback. Terapeuta musi poznać dokładnie na czym polegają problemy, w jakich sytuacjach się pojawiają i jak rodzice sobie z nimi radzą, a następnie opracowuje strategie działanie odpowiednie dla całej rodziny.

W zmaganiach z ADHD jedną z podstawowych spraw jest optymistyczne nastawienie. Fachowa pomoc, determinacja i pozytywne nastawienie zarówno ze strony dziecka, rodziców i nauczycieli powinny poprawić sytuację oraz sprawić, że uczeń będzie szczęśliwy i będzie odnosił sukcesy.