Dziecko z ADHD w domu i w szkole 

         Drodzy rodzice i nauczyciele!  W szkołach pojawia się coraz  więcej dzieci cierpiących na zespół nadpobudliwości ruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi. Schorzenie to ma podłoże biologiczne, ale co bardzo ważne NIE jest rezultatem złego wychowania przez rodziców. Aby stwierdzić, czy dane dziecko ma ADHD należy udać się do psychiatry dziecięcego. Nie możemy mówić, że dziecko, które jest bardzo impulsywne, a zarazem ma problemy z koncentracją na lekcjach na pewno cierpi na to schorzenie. Jest wiele chorób (np. cukrzyca, astma,), zaburzeń psychicznych (np. paniczny lęk, depresja, autyzm), skutki działania leków czy środków odurzających, które mogą przypominać objawy ADHD. Ogromnie ważna jest więc rozważna ocena trudności ucznia dokonana przez doświadczonego psychiatrę, a nawet psychologa dziecięcego. Dobra diagnoza ułatwi znalezienie skutecznej pomocy dla dziecka, jego rodziny, a także środowiska szkolnego. Ono samo ma zazwyczaj sporo pytań odnośnie tego, co się z nim dzieje, dlatego tak ważne jest ustalenie czy mamy do czynienia z ADHD czy też nie.

         Osoby z ADHD są zazwyczaj bardzo ruchliwe, w wieku niemowlęcym często dużo płaczą i nie śpią dobrze. Zazwyczaj dopiero gdy zaczynają naukę w szkole i wymaga się od nich tego, aby spokojnie siedziały w ławce 45 minut oraz wykonywały zadania od początku do końca, zaczynają się trudności. Uczeń z ADHD chce stale rozmawiać, przeszkadza innym dzieciom. Zdarza się, że takie osoby stale zapominają niezbędnych przyborów szkolnych. Dzieci z tym schorzeniem są zainteresowane wszystkim co się wokół nich dzieje (np. tym, że przejechał drogą autobus, ma nitkę na ubraniu czy słyszy odgłosy przedszkolaków z placu zabaw), dlatego jego uwaga jest rozproszona i nie może się skupić na zadaniu. Trzeba bardzo uważać na takie dzieci na drodze, gdyż młody człowiek gdy zobaczy coś po drugiej stronie ulicy, może wbiec na nią nie zwracając uwagi na nadjeżdżające pojazdy. Impulsywność ma także wpływ na relacje z innymi dziećmi. Uczeń z ADHD może brzydko się wyrażać, bić inne dzieci tylko dlatego, aby zaspokoić własną potrzebę. Wydaje się,że rozmyślnie dąży do wyrządzenia szkody i dlatego często jest odrzucany przez kolegów i koleżanki. Często jednak te dzieci nie mają złych intencji.

Aby pomóc dziecku z ADHD stosuje się wiele metod leczenia i środków wspierających . Są wśród nich : leczenie farmakologiczne, psychoterapia, terapia zachowania. Najczęściej stosowane terapie to trening dla rodziców oraz terapia behawioralna, EEG- Biofeedback. Terapeuta musi poznać dokładnie na czym polegają problemy, w jakich sytuacjach się pojawiają i jak rodzice sobie z nimi radzą, a następnie opracowuje strategie działanie odpowiednie dla całej rodziny.

W zmaganiach z ADHD jedną z podstawowych spraw jest optymistyczne nastawienie. Fachowa pomoc, determinacja i pozytywne nastawienie zarówno ze strony dziecka, rodziców i nauczycieli powinny poprawić sytuację oraz sprawić, że uczeń będzie szczęśliwy i będzie odnosił sukcesy.

Asertywność - umiem powiedzieć NIE

 

Asertywność, czyli umiejętność radzenia sobie w sytuacjach społecznych

Każdy uczeń jest inny i niepowtarzalny. Różnicie się zainteresowaniami, temperamentem, ale także poglądami na wiele spraw.  I świetnie, tak być powinno. Ale musicie pamiętać  ,że jesteśmy częścią społeczeństwa, dlatego ważne jest budowanie właściwych relacji z kolegami, koleżankami, rodzicami , nauczycielami  oraz innymi ludźmi, z którymi macie kontakt.

Ważne jest , aby nie zmuszać nikogo do zmiany opinii i przekonań tylko dlatego, że mi się to nie podoba, gdyż ja myślę inaczej.  Kiedy stanowczo  bronimy swojego zdania, ale przy tym nie obrażamy i nie ranimy nikogo jesteśmy asertywni. Szanujemy swoje zdanie i zdanie innych. Asertywność nie jest naszą cechą wrodzoną, ale każdy może się jej nauczyć.         

 W zachowaniu asertywnym  należy pamiętać o tym, aby mówić spokojnie, ale stanowczo, nie spuszczamy wzroku. Nie wolno w takiej sytuacji krzyczeć lub wymachiwać rękami. Ćwiczyć umiejętność asertywnego zachowania można w różnych sytuacjach  społecznych, np.  mama kupiła ci koszulkę , która ci się nie podoba.  Złości się ,że wydała dużo pieniędzy , a ty nie chcesz w niej chodzić lub twój kolega zasiedział się u ciebie do późna, a ty masz jutro kartkówkę z języka angielskiego i zależy ci na dobrej ocenie ( koledze nie koniecznie).

Zastanówcie się jak zachować się asertywnie w takich sytuacjach . Na pewno nie będzie łatwo opanować emocje. Pamiętajcie, że w wielu sytuacjach nie warto być uległym. Kiedy rezygnujemy z własnych poglądów i opinii, możemy doznać poczucie krzywdy i niesprawiedliwości. Nie dajcie się wykorzystywać, nie bójcie się utraty aprobaty oraz reakcji innych osób. Z drugiej strony trzeba uważać, aby nie zachowywać się agresywnie, nie popaść w konflikt. Wtedy możemy stracić szacunek do samego siebie, a dodatkowo stać się nielubianym. Ważne  jest traktowanie każdego z uprzejmością.

Odmówić jest ciężko, ale jeszcze gorzej jest żyć w ciągłym poczuciu bycia wykorzystanym. Zachęcam Was do objerzenia filmu, który ukazuje jak należy być asertywnym