Wskazówki dla rodziców uczniów z

 trudnościami w czytaniu i pisaniu 

Dysleksja rozwojowa stanowi przyczynę poważnych problemów wielu dzieci w naszej szkole, ich rodziców oraz nauczycieli zaangażowanych w proces edukacji. Niezmiernie ważna jest współpraca domu rodzinnego ucznia ze szkołą. To rodzic spędza z dzieckiem większość czasu, dlatego to jego działania w największej mierze przyczyniają się do poprawy funkcjonowania młodego człowieka. Dzieci ze specyficznymi trudnościami w nauce powinni regularnie uczestniczyć w zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych oraz systematycznie wykonywać ćwiczenia w czytaniu i pisaniu w domu. Nie wolno z nich rezygnować nawet wtedy, gdy rodzic zauważy poprawę, ale zachęcać do co codziennego usprawniania zaburzonych funkcji.

Warto, aby rodzice zgłaszali nauczycielom wszelkie swoje niepokoje związane z edukacją szkolną swojej pociechy. Rodzice powinni zabiegać o dobre relacje z dziećmi, tak, aby chcieli dzielić się z nimi swoimi przeżyciami, zarówno tymi przyjemnymi, jak i przykrymi. Należy zachęcać ucznia do rozmów o jego porażkach i osiągnięciach, dawać mu wsparcie oraz poczucie bezpieczeństwa. Wzajemna szczerość i otwartość pomoże dziecku odnaleźć się w trudnych sytuacjach.          

W procesie wspomagania rozwoju powinno brać udział całe środowisko rodzinne, czyli zarówno rodzice, jak i siostry, bracia, a nawet dziadkowie. Nie należy porównywać ucznia z trudnościami w czytaniu i pisaniu z kolegami i koleżankami, a tym bardziej z rodzeństwem. Wszyscy domownicy muszą zrozumieć, że dziecko nie jest leniwe czy niezdolne, a trudności z pisaniem i czytaniem nie są jej czyjego winą. Ten mały człowiek po prostu potrzebuje właściwie ukierunkowanej pomocy. Należy zwracać uwagę na mocne strony dziecka, umacniać pozytywne wartości oraz rozwijać zainteresowania i talenty. Akcentowanie zalet oraz odniesionych sukcesów pomoże uczniowi w pokonywaniu trudności również w nauce. Wsparcie rodziny jest ogromnym bodźcem do działania.  Rodzice swą postawą mogą wzbudzać w nim wiarę w to, iż problemy można pokonać wytrwałą i systematyczną pracą. Dziecko powinno wiedzieć, jak pracować i mieć świadomość, że jego praca przyniesie efekty. Nikt z domowników nie może odrabiać za ucznia prac domowych, ani poprawiać błędów w pracach pisemnych, ale sam musi nauczyć się pracować ze słownikiem ortograficznym.

Bardzo istotne jest, aby rodzice czytali wspólnie z dzieckiem oraz pobudzali u niego potrzebę czytania dla przyjemności. Praca z dzieckiem z dysleksją wymaga również ćwiczeń ortograficznego pisania i dbania o poziom graficzny pisma. Rodzice powinni zawsze pamiętać o pozytywnych wzmocnieniach, czyli nagradzaniu za każde nawet drobne sukcesy.                                                                                            W pracy z uczniem dyslektycznym rodzina nie może go wyśmiewać, ani nie ukrywać przed nim jego deficytów. Jeżeli dziecko znajdzie oparcie w bliskich i doświadczy poczucia bezpieczeństwa, mając świadomość swoich mocnych stron, będzie potrafiło odpowiednio reagować na trudne sytuacje nie tylko teraz, w wieku szkolnym, ale przede wszystkim poradzi sobie z różnymi problematycznymi sytuacjami w swoim dorosłym życiu. 

 ZANIECZYSZCZENIE POWIETRZA

Drogie dzieci! Dzisiaj chcę podjąć temat, który jest dość trudny, ale niesamowicie ważny. Chodzi o zanieczyszczenie powietrza.                             

Powietrze to gaz i jest wszędzie – w domu, w szkole, w parku, na łące, a nawet w samochodzie. Powietrze zawiera tlen, który jest potrzebny, zarówno nam ludziom, jak i zwierzątkom oraz roślinom do oddychania.                    

Poprzez wycinkę drzew, a następnie spalanie drewna, spalanie paliw kopalnych, dym z pojazdów jak i dym z fabryk i przemysłu, zanieczyszcza się nasze powietrze. Z tego powodu ludzie na całym świecie cierpią na wiele schorzeń, począwszy od bólu głowy, złego samopoczucia do poważnych chorób takich jak astma, zapalenie oskrzeli, a nawet nowotwór.  Zanieczyszczenie powietrza wpływa również na wzrost roślin. Aby zmniejszyć zanieczyszczenie, powinno się podjąć pewne środki zapobiegawcze:

-Należy sadzić więcej drzew.

-Unikać wybuchających petard.

- Korzystać w większym stopniu z transportu publicznego, czyli autobusów, tramwajów i pociągów.

- Nie palić śmieci w piecach           

Aby zmniejszyć zanieczyszczenie powietrza, należy zakładać fabryki i elektrownie z dala od obszarów mieszkalnych, sadzić zielone rośliny przy drogach i na naszych podwórkach.

Aby to lepiej zrozumieć zobaczcie ciekawy filmik o zanieczyszczeniu powietrza ( filmik jest po angielsku, ale z polskimi napisami)

Zapraszam Was także do przeczytania  wierszyka o powietrzu:

Ach, co to jest Powietrze?- Pyta Iga w żółtym swetrze.

Powietrze – Sara szepcze, to, czym my oddychamy

To też szum wiatru, którego słuchamy

Powietrze, powiem bez ukrycia,

Potrzebne jest wszystkim do serca bicia.

A więc, aby było dla nas bezpiecznie

Wszyscy zadbajmy o nasze powietrze.                                                                                                                                           

  A może Wy, kochane dzieci, macie ochotę napisać wiersz ekologiczny?

 Jeśli tak, to piszcie i przyślijcie mi swoje pomysły na mail wiolagolawska@wp.pl, a udostępnimy je na blogu pedagoga szkolnego!

 

Kilka słów o tym jak nie przejmować się opiniami innych

Witajcie moi drodzy uczniowie!!!. Dzisiaj mam dla was temat o kompleksach i o tym, aby nie przejmować się opiniami innych. Łatwo powiedzieć lub raczej napisać 😀😀? No cóż , zdaję sobie sprawę, że Wasi koledzy oraz koleżanki potrafią być dla Was (delikatnie mówiąc) nieżyczliwi i bezlitośni, szczególnie teraz – w trakcie nauki zdalnej. Na Facebooku, Instagramie , różnego rodzaju czatach (możliwe, że nawet na Teamsie ) można się doszukać różnego rodzaju krytyki  czy zaczepek słownych . Myślę, że większość z Was spotkała się z wyśmiewaniem czy okrutnymi plotkami na Wasz temat.

Niestety często opinie kolegów i koleżanek wpływają na nasze postrzeganie siebie. A nie powinny.  Brak akceptacji względem samego siebie sprawia , ta krytyka dotyka nas głęboko. Tylko jak nie przejmować się tym , co mówią inni?

Pamiętajcie ! Choćbyście nie wiem jak się starali to i tak nie dogodzicie wszystkim. Bez sensu jest zmienianie swojego wyglądu, opinii czy zachowania, by zadowolić innych.

Aby  lepiej  zrozumieć , o co mi chodzi , zapraszam Was do  przeczytania krótkiej historii , a w zasadzie bajki :

Nauki mędrca (bajka perska) 

Pewien stary mędrzec miał syna, który nie chciał wychodzić z domu, ponieważ miał kompleksy na punkcie swojego wyglądu. Lękał się zatem, że ludzie będą się z niego naśmiewać. Ojciec tłumaczył mu, że nie należy nigdy słuchać tego, co mówią inni,

i postanowił mu to udowodnić. – Jutro – powiedział – pójdziesz ze mną na bazar! Opuścili dom wczesnym rankiem; stary mędrzec na grzbiecie osła, a syn pieszo u jego boku. Kiedy przybyli na miejsce, tamtejsi kupcy nie mogli powstrzymać się od szemrania. – Spójrzcie na tego człowieka, litości nie ma! Wypoczywa na grzbiecie osła, a swemu biednemu synowi każe iść pieszo. Mędrzec powiedział do syna. – Dobrze słyszałeś? Jutro znów przyjdziesz ze mną na bazar. Następnego dnia mędrzec 

i jego syn postąpili odwrotnie: chłopiec usiadł na grzbiecie osła, a starzec szedł u jego boku. Przy wejściu na plac targowy byli już ci sami kupcy. – Spójrzcie na to niewychowane dziecko –mówili. Siedzi spokojnie na grzebiecie osła, gdy jego stary ojciec musi wlec się w pyle drogi. Podobny widok – cóż to za nieszczęście! – Dobrze słyszałeś? – zapytał ojciec syna. Jutro znów przyjedziesz ze mną na bazar. Trzeciego dnia wyruszyli pieszo, ciągnąc osła za sobą na postronku. – Spójrzcie na tych dwóch idiotów – drwili kupcy. – Idą pieszo, jakby nie wiedzieli, że osły są po to, żeby na nic jeździć. – Dobrze słyszałeś? – zapytał mędrzec. Jutro znów przyjdziesz ze mną na bazar. Czwartego dnia, kiedy opuszczali dom, obydwaj siedzieli na grzbiecie osła. Kupcy przy wejściu na plac dali upust swojemu oburzeniu: – Co za wstyd! Spójrzcie na tych dwóch! Nie mają żadnej litości dla tego biednego zwierzęcia! Piątego dnia przyszli na targowisko, niosąc osła na swych barkach. Kupcy skwitowali to wybuchem śmiechu: – Spójrzcie na tych dwóch głupców, którzy niosą osła, zamiast go dosiadać! Mędrzec podsumował to wszystko takim wnioskiem:
– Drogi synu, jak słyszałeś, cokolwiek w życiu zrobisz, ludzie zawsze będą mieli ci coś do zarzucenia. Dlatego nie wolno przejmować się ich zdaniem: rób to, co wydaje ci się słuszne, i idź swoją własną drogą.

[Źródło: Na kanwie bajki perskiej, w: Bajki filozoficzne, M. Piquemal,Warszawa 2002]

Te ostatnie słowo powinny być mottem dla Was wszystkich. Trzeba nauczyć się akceptować samego siebie , doceniać to,  jaką osobą się jest i nie przejmować się bezsensowną krytyką czy opiniami.

Zawsze też możecie napisać do mnie na Librusie i wspólnie spróbujemy rozwiązać problem! Zachęcam Was do tego 😊

COVID- 19, a emocje dzieci

 Sytuacja związana z COVID jest odczuwalna dla wszystkich, również dla dzieci. I tak samo jak dorośli uczniowie również mogą czuć wzmożony lęk i niepokój. Mogą zadawać liczne pytania np. Mamo, a czy my też zachorujemy? Tato, a czy ktoś z nas może umrzeć? Często są to trudne pytania. Ważne jest jednak, aby poprzez rozmowę rodzic okazał dziecku wsparcie, a zarazem nie potęgował w nim lęku.

W obecnej sytuacji, gdzie na każdym kroku dzieci słyszą różne informacje na temat koronowirusa, każdy młody człowiek może przeżywać różne emocje. Niektórzy uczniowie boją się, że zachorują, inni obawiają się o życie i zdrowie swoich ukochanych dziadków. W trakcie nauki zdalnej mogą tęsknić za koleżankami i kolegami z klasy, mogą złościć się, że nie pójdą w najbliższy czasie na basen lub do kina. Rolą nas dorosłych, zarówno rodziców, jak i nauczycieli jest pomoc dzieciom w zrozumieniu tego co się wokół nich dzieje.

Należy wysłuchać dziecka i zrozumieć jego problem. Już sama rozmowa może dać mu poczucie , że nie jest sam ze swoimi przeżyciami , co pozwoli zminimalizować lęk. Jeżeli dziecko płacze należy mu na to pozwolić, aby uwolnić skumulowane w nim napięcie.

Pamiętajmy, aby mówić naszym pociechom o realnych zagrożeniach, ale nie straszyć ich zarazem nadmiernie. Nie możemy mówić "Daj spokój to nic takiego". Dzieci są doskonałymi obserwatorami, dostrzegają, że świat się zmienił przez ostatnie miesiące. Warto ograniczyć dostęp do informacji o koronowirusie z telewizji czy Internetu, gdyż mogą one wywoływać dodatkowy niepotrzebny niepokój. Należy też zwrócić uwagę na to, co mówimy i jak mówimy prowadząc rozmowę z innymi dorosłymi. Dzieci szybko wychwytują informacje z takich rozmów, przeżywają na swój sposób. Zróbmy, więc wszystko, aby każde dziecko zachowało spokój i czuło się bezpiecznie. 

Państwo również mogą otrzymać wsparcie psychologiczne  w związku z pandemią koronowirusa

Każda osoba poddana izolacji z powodu COVID-19, nadzorowi epidemiologicznemu i kwarantannie na terenie województwa lubelskiego ma możliwość skorzystania ze wsparcia psychologicznego. 

 Na terenie naszego województwa funkcjonują telefony, pod którymi osoby potrzebujące wsparcia mogą uzyskać pomoc specjalistów. W naszym powiecie pomoc psychologiczną można uzyskać w Specjalistycznym Ośrodku Poradnictwa Rodzinnego i Interwencji Kryzysowej w Łukowie

pod numerem telefonu  667 987 876

  w godzinach         8.00 -16.00