Hejt oraz mowa nienawiści w sieci

    Na całym świecie wielu nastolatków boryka się z jakże trudnym tematem, jakim jest hejt. W Polsce problem przemocy rówieśniczej z użyciem Internetu został nagłośniony w związku z historią gimnazjalistki z Gdańska, która popełniła samobójstwo w efekcie hejtu doznanego ze strony kolegów i koleżanek ze szkoły. W tym przypadku istotną rolę odegrało nagranie kamerką w telefonie komórkowym aktu krzywdzenia nastolatki. Prawdopodobnie groźba upublicznienia zarejestrowanego filmu przyczyniła się do tej tragedii.

Hejt , internetowe obrażanie, sieciowa nienawiść stało się (niestety) również w naszym kraju zjawiskiem powszechnym. Można się z nim spotkać przede wszystkim na portalach społecznościowych, w komentarzach pod zdjęciami lub filmami, na różnego rodzaju czatach pod postacią memów  i demotywatorów. W zasadzie to wszędzie. Co mnie bardzo martwi😔, również w naszej szkole, na czatach (nawet na Teamsach) da się zauważyć internetowe obrażanie.

Jedną z kategorii hejtu jest tzw. mowa nienawiści, która obraża osoby ze względu na takie cechy, jak np. niepełnosprawność, kolor skóry czy pochodzenie. Hejt to przemoc werbalna i może wyrządzić wiele szkód. Dla Was - nastolatków opinia rówieśników jest niezwykle istotna, choć zdaję sobie sprawę, że część z Was się do tego nie przyzna. Z doświadczenia z pracy z młodymi ludźmi zauważam, że negatywne komentarze bardzo silnie oddziałują. Uczniom (ale też dorosłym) trudno poradzić sobie z przykrymi emocjami: złością, smutkiem, żalem, poczuciem odrzucenia, a także jakże ciężką do zniesienia bezradnością. Mowa nienawiści jest nie tylko hejtem w sieci, ale to także, obraźliwe żarty, rysunki, filmiki, napisy na murach.

Z czasem ta fala nienawiści przenosi się też do świata realnego, czyli do szkoły, zwiększając moc oddziaływania na ofiarę. Hejt i mowy nienawiści stały się powszechne w sieci i niosą z sobą konsekwencje nie tylko dla ofiar, ale i dla świadków (rodzin, kolegów), którzy oswajają się z jakże okrutnymi komentarzami, a z czasem przestają je nawet zauważać, traktując jako coś normalnego Ważna jest, więc zdecydowana reakcja na hejt, zarówno ze strony ofiar, jak i świadków. Jeżeli więc widzicie Hejt w sieci, zgłaszjacie to do mnie lub do wychowawcy. To bardzo ważne. Od Was naprawdę bardzo dużo zależy!!!!!

Polecam Wam zobaczyć króciutki filmik  „Cyberprzemoc. Nie stosuj. Nie lajkuj. Nie udostępniaj”

I jeszcze świetny film, historia oparta na faktach ( dla mnie rewelacyjna gra aktorska) o niepełnosprawnej dziewczynie okropnie nękanej przez rówieśników i bezskutecznej walce jej mamy z oprawcami.

*(Na podstawie materiałów Akademii profesjonalnego nauczyciela@ kursu „Cyberprzemoc i cyberuzależnienie.”)

 💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣💣

Mechanizm uzależnienia od telefonu, komputera czy Internetu

Każdy z nas podejmuje na co dzień różne działania. Może się okazać, że niektóre z nich doprowadzą do zmiany niemiłego przeżycia w bardzo przyjemne. W związku z tym dążymy do utrwalania tego działania. Możemy więc wysunąć wniosek, iż nasze aktywności, które mają pozytywny wpływ na nasz nastrój mogą być uzależniające. Robimy coś, co sprawia, że czujemy się przyjemnie i staramy się dążyć do osiągnięcia tego stanu. Z czasem nasze powtarzane działania stają się nawykami, dość często, niestety, nawykami szkodliwymi.

Chcę dziś zwrócić uwagę na termin „uzależnienia behawioralne”. Są to formy zaburzeń, których nie należy kojarzyć z przyjmowaniem substancji psychoaktywnych (np. narkotyki, dopalacze, alkohol), ale z niekontrolowanym wykonywaniem określonych czynności np. (graniem w gry komputerowe, uzależnienie od telefonu komórkowego, komputera/sieci internetowej). Nie można powiedzieć, że każde zachowanie powodujące zmianę samopoczucia prowadzi nas do uzależnienia. Może się tak jednak stać, gdy będziemy to robić kompulsywnie i będzie to miało negatywne konsekwencje dla nas oraz naszego otoczenia.

Z uzależnieniem jest tak, że pojawia się w nas zmiana systemu wartości. Czynność (np. granie w gry komputerowe 🎮) prowadzi do zmiany samopoczucia i staje się przedmiotem uzależnienia. Jawi się dla osoby uzależnionej jako najważniejsza, ważniejsza od wszystkich do tego czasu uznawanych wartości. Wykonywanie tej niekontrolowanej już czynności staje się przymusowe, odczuwalne jest  coraz silniejsze poczucie winy, a nawet wstyd,  np. gdy po raz kolejny sięga się po telefon komórkowy by sprawdzić czy nie ma nowych wiadomości. Negatywne odczucia prowadzą do wzrostu napięcia i niezadowolenia. Wracamy znowu do utrwalonego już sposobu radzenia sobie z takimi negatywnymi uczuciami (np. przejścia na kolejny poziom gry na tablecie)  prowadząc tym samym do pogłębienia się uzależnienia. I tak właśnie początek błędnego koła uzależnienia od telefonu, komputera czy Internetu.

Zwykle rodzina i bliscy osoby, która jest uzależniona zostają wmieszani w podtrzymywanie iluzji i zaprzeczania.  Akceptują wymówki, usprawiedliwienia, wyjaśnienia, kryją osobę uzależnioną przed zetknięciem się ze szkodliwymi konsekwencjami jej zachowania.  Unikają oni bądź nie dostrzegają faktów stanowiących szkodliwe, chyba, że osiągnie już duże rozmiary. Okazuje się, że większość osób uzależnionych trafia na leczenie z powodu nacisków ze strony bliskich, rzadko zdarza się, że taka osoba sama rozpozna swój problem i przyzna się, że nie daje sobie z nim rady. Warto, więc mieć oczy👀 oraz uszy👂 zawsze otwarte, wspierać osoby uzależnione i jak najszybciej reagować.

Na koniec zachęcam do obejrzenia filmiku, który pokazuje w ciekawy sposób mechanizm uzależnienia.

*(Na podstawie materiałów Akademii profesjonalnego nauczyciela@ kursu „Cyberprzemoc i cyberuzależnienie.”)

Wskazówki dla rodziców uczniów z

 trudnościami w czytaniu i pisaniu 

Dysleksja rozwojowa stanowi przyczynę poważnych problemów wielu dzieci w naszej szkole, ich rodziców oraz nauczycieli zaangażowanych w proces edukacji. Niezmiernie ważna jest współpraca domu rodzinnego ucznia ze szkołą. To rodzic spędza z dzieckiem większość czasu, dlatego to jego działania w największej mierze przyczyniają się do poprawy funkcjonowania młodego człowieka. Dzieci ze specyficznymi trudnościami w nauce powinni regularnie uczestniczyć w zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych oraz systematycznie wykonywać ćwiczenia w czytaniu i pisaniu w domu. Nie wolno z nich rezygnować nawet wtedy, gdy rodzic zauważy poprawę, ale zachęcać do co codziennego usprawniania zaburzonych funkcji.

Warto, aby rodzice zgłaszali nauczycielom wszelkie swoje niepokoje związane z edukacją szkolną swojej pociechy. Rodzice powinni zabiegać o dobre relacje z dziećmi, tak, aby chcieli dzielić się z nimi swoimi przeżyciami, zarówno tymi przyjemnymi, jak i przykrymi. Należy zachęcać ucznia do rozmów o jego porażkach i osiągnięciach, dawać mu wsparcie oraz poczucie bezpieczeństwa. Wzajemna szczerość i otwartość pomoże dziecku odnaleźć się w trudnych sytuacjach.          

W procesie wspomagania rozwoju powinno brać udział całe środowisko rodzinne, czyli zarówno rodzice, jak i siostry, bracia, a nawet dziadkowie. Nie należy porównywać ucznia z trudnościami w czytaniu i pisaniu z kolegami i koleżankami, a tym bardziej z rodzeństwem. Wszyscy domownicy muszą zrozumieć, że dziecko nie jest leniwe czy niezdolne, a trudności z pisaniem i czytaniem nie są jej czyjego winą. Ten mały człowiek po prostu potrzebuje właściwie ukierunkowanej pomocy. Należy zwracać uwagę na mocne strony dziecka, umacniać pozytywne wartości oraz rozwijać zainteresowania i talenty. Akcentowanie zalet oraz odniesionych sukcesów pomoże uczniowi w pokonywaniu trudności również w nauce. Wsparcie rodziny jest ogromnym bodźcem do działania.  Rodzice swą postawą mogą wzbudzać w nim wiarę w to, iż problemy można pokonać wytrwałą i systematyczną pracą. Dziecko powinno wiedzieć, jak pracować i mieć świadomość, że jego praca przyniesie efekty. Nikt z domowników nie może odrabiać za ucznia prac domowych, ani poprawiać błędów w pracach pisemnych, ale sam musi nauczyć się pracować ze słownikiem ortograficznym.

Bardzo istotne jest, aby rodzice czytali wspólnie z dzieckiem oraz pobudzali u niego potrzebę czytania dla przyjemności. Praca z dzieckiem z dysleksją wymaga również ćwiczeń ortograficznego pisania i dbania o poziom graficzny pisma. Rodzice powinni zawsze pamiętać o pozytywnych wzmocnieniach, czyli nagradzaniu za każde nawet drobne sukcesy.                                                                                            W pracy z uczniem dyslektycznym rodzina nie może go wyśmiewać, ani nie ukrywać przed nim jego deficytów. Jeżeli dziecko znajdzie oparcie w bliskich i doświadczy poczucia bezpieczeństwa, mając świadomość swoich mocnych stron, będzie potrafiło odpowiednio reagować na trudne sytuacje nie tylko teraz, w wieku szkolnym, ale przede wszystkim poradzi sobie z różnymi problematycznymi sytuacjami w swoim dorosłym życiu. 

 ZANIECZYSZCZENIE POWIETRZA

Drogie dzieci! Dzisiaj chcę podjąć temat, który jest dość trudny, ale niesamowicie ważny. Chodzi o zanieczyszczenie powietrza.                             

Powietrze to gaz i jest wszędzie – w domu, w szkole, w parku, na łące, a nawet w samochodzie. Powietrze zawiera tlen, który jest potrzebny, zarówno nam ludziom, jak i zwierzątkom oraz roślinom do oddychania.                    

Poprzez wycinkę drzew, a następnie spalanie drewna, spalanie paliw kopalnych, dym z pojazdów jak i dym z fabryk i przemysłu, zanieczyszcza się nasze powietrze. Z tego powodu ludzie na całym świecie cierpią na wiele schorzeń, począwszy od bólu głowy, złego samopoczucia do poważnych chorób takich jak astma, zapalenie oskrzeli, a nawet nowotwór.  Zanieczyszczenie powietrza wpływa również na wzrost roślin. Aby zmniejszyć zanieczyszczenie, powinno się podjąć pewne środki zapobiegawcze:

-Należy sadzić więcej drzew.

-Unikać wybuchających petard.

- Korzystać w większym stopniu z transportu publicznego, czyli autobusów, tramwajów i pociągów.

- Nie palić śmieci w piecach           

Aby zmniejszyć zanieczyszczenie powietrza, należy zakładać fabryki i elektrownie z dala od obszarów mieszkalnych, sadzić zielone rośliny przy drogach i na naszych podwórkach.

Aby to lepiej zrozumieć zobaczcie ciekawy filmik o zanieczyszczeniu powietrza ( filmik jest po angielsku, ale z polskimi napisami)

Zapraszam Was także do przeczytania  wierszyka o powietrzu:

Ach, co to jest Powietrze?- Pyta Iga w żółtym swetrze.

Powietrze – Sara szepcze, to, czym my oddychamy

To też szum wiatru, którego słuchamy

Powietrze, powiem bez ukrycia,

Potrzebne jest wszystkim do serca bicia.

A więc, aby było dla nas bezpiecznie

Wszyscy zadbajmy o nasze powietrze.                                                                                                                                           

  A może Wy, kochane dzieci, macie ochotę napisać wiersz ekologiczny?

 Jeśli tak, to piszcie i przyślijcie mi swoje pomysły na mail wiolagolawska@wp.pl, a udostępnimy je na blogu pedagoga szkolnego!

 

Kilka słów o tym jak nie przejmować się opiniami innych

Witajcie moi drodzy uczniowie!!!. Dzisiaj mam dla was temat o kompleksach i o tym, aby nie przejmować się opiniami innych. Łatwo powiedzieć lub raczej napisać 😀😀? No cóż , zdaję sobie sprawę, że Wasi koledzy oraz koleżanki potrafią być dla Was (delikatnie mówiąc) nieżyczliwi i bezlitośni, szczególnie teraz – w trakcie nauki zdalnej. Na Facebooku, Instagramie , różnego rodzaju czatach (możliwe, że nawet na Teamsie ) można się doszukać różnego rodzaju krytyki  czy zaczepek słownych . Myślę, że większość z Was spotkała się z wyśmiewaniem czy okrutnymi plotkami na Wasz temat.

Niestety często opinie kolegów i koleżanek wpływają na nasze postrzeganie siebie. A nie powinny.  Brak akceptacji względem samego siebie sprawia , ta krytyka dotyka nas głęboko. Tylko jak nie przejmować się tym , co mówią inni?

Pamiętajcie ! Choćbyście nie wiem jak się starali to i tak nie dogodzicie wszystkim. Bez sensu jest zmienianie swojego wyglądu, opinii czy zachowania, by zadowolić innych.

Aby  lepiej  zrozumieć , o co mi chodzi , zapraszam Was do  przeczytania krótkiej historii , a w zasadzie bajki :

Nauki mędrca (bajka perska) 

Pewien stary mędrzec miał syna, który nie chciał wychodzić z domu, ponieważ miał kompleksy na punkcie swojego wyglądu. Lękał się zatem, że ludzie będą się z niego naśmiewać. Ojciec tłumaczył mu, że nie należy nigdy słuchać tego, co mówią inni,

i postanowił mu to udowodnić. – Jutro – powiedział – pójdziesz ze mną na bazar! Opuścili dom wczesnym rankiem; stary mędrzec na grzbiecie osła, a syn pieszo u jego boku. Kiedy przybyli na miejsce, tamtejsi kupcy nie mogli powstrzymać się od szemrania. – Spójrzcie na tego człowieka, litości nie ma! Wypoczywa na grzbiecie osła, a swemu biednemu synowi każe iść pieszo. Mędrzec powiedział do syna. – Dobrze słyszałeś? Jutro znów przyjdziesz ze mną na bazar. Następnego dnia mędrzec 

i jego syn postąpili odwrotnie: chłopiec usiadł na grzbiecie osła, a starzec szedł u jego boku. Przy wejściu na plac targowy byli już ci sami kupcy. – Spójrzcie na to niewychowane dziecko –mówili. Siedzi spokojnie na grzebiecie osła, gdy jego stary ojciec musi wlec się w pyle drogi. Podobny widok – cóż to za nieszczęście! – Dobrze słyszałeś? – zapytał ojciec syna. Jutro znów przyjedziesz ze mną na bazar. Trzeciego dnia wyruszyli pieszo, ciągnąc osła za sobą na postronku. – Spójrzcie na tych dwóch idiotów – drwili kupcy. – Idą pieszo, jakby nie wiedzieli, że osły są po to, żeby na nic jeździć. – Dobrze słyszałeś? – zapytał mędrzec. Jutro znów przyjdziesz ze mną na bazar. Czwartego dnia, kiedy opuszczali dom, obydwaj siedzieli na grzbiecie osła. Kupcy przy wejściu na plac dali upust swojemu oburzeniu: – Co za wstyd! Spójrzcie na tych dwóch! Nie mają żadnej litości dla tego biednego zwierzęcia! Piątego dnia przyszli na targowisko, niosąc osła na swych barkach. Kupcy skwitowali to wybuchem śmiechu: – Spójrzcie na tych dwóch głupców, którzy niosą osła, zamiast go dosiadać! Mędrzec podsumował to wszystko takim wnioskiem:
– Drogi synu, jak słyszałeś, cokolwiek w życiu zrobisz, ludzie zawsze będą mieli ci coś do zarzucenia. Dlatego nie wolno przejmować się ich zdaniem: rób to, co wydaje ci się słuszne, i idź swoją własną drogą.

[Źródło: Na kanwie bajki perskiej, w: Bajki filozoficzne, M. Piquemal,Warszawa 2002]

Te ostatnie słowo powinny być mottem dla Was wszystkich. Trzeba nauczyć się akceptować samego siebie , doceniać to,  jaką osobą się jest i nie przejmować się bezsensowną krytyką czy opiniami.

Zawsze też możecie napisać do mnie na Librusie i wspólnie spróbujemy rozwiązać problem! Zachęcam Was do tego 😊

COVID- 19, a emocje dzieci

 Sytuacja związana z COVID jest odczuwalna dla wszystkich, również dla dzieci. I tak samo jak dorośli uczniowie również mogą czuć wzmożony lęk i niepokój. Mogą zadawać liczne pytania np. Mamo, a czy my też zachorujemy? Tato, a czy ktoś z nas może umrzeć? Często są to trudne pytania. Ważne jest jednak, aby poprzez rozmowę rodzic okazał dziecku wsparcie, a zarazem nie potęgował w nim lęku.

W obecnej sytuacji, gdzie na każdym kroku dzieci słyszą różne informacje na temat koronowirusa, każdy młody człowiek może przeżywać różne emocje. Niektórzy uczniowie boją się, że zachorują, inni obawiają się o życie i zdrowie swoich ukochanych dziadków. W trakcie nauki zdalnej mogą tęsknić za koleżankami i kolegami z klasy, mogą złościć się, że nie pójdą w najbliższy czasie na basen lub do kina. Rolą nas dorosłych, zarówno rodziców, jak i nauczycieli jest pomoc dzieciom w zrozumieniu tego co się wokół nich dzieje.

Należy wysłuchać dziecka i zrozumieć jego problem. Już sama rozmowa może dać mu poczucie , że nie jest sam ze swoimi przeżyciami , co pozwoli zminimalizować lęk. Jeżeli dziecko płacze należy mu na to pozwolić, aby uwolnić skumulowane w nim napięcie.

Pamiętajmy, aby mówić naszym pociechom o realnych zagrożeniach, ale nie straszyć ich zarazem nadmiernie. Nie możemy mówić "Daj spokój to nic takiego". Dzieci są doskonałymi obserwatorami, dostrzegają, że świat się zmienił przez ostatnie miesiące. Warto ograniczyć dostęp do informacji o koronowirusie z telewizji czy Internetu, gdyż mogą one wywoływać dodatkowy niepotrzebny niepokój. Należy też zwrócić uwagę na to, co mówimy i jak mówimy prowadząc rozmowę z innymi dorosłymi. Dzieci szybko wychwytują informacje z takich rozmów, przeżywają na swój sposób. Zróbmy, więc wszystko, aby każde dziecko zachowało spokój i czuło się bezpiecznie. 

Państwo również mogą otrzymać wsparcie psychologiczne  w związku z pandemią koronowirusa

Każda osoba poddana izolacji z powodu COVID-19, nadzorowi epidemiologicznemu i kwarantannie na terenie województwa lubelskiego ma możliwość skorzystania ze wsparcia psychologicznego. 

 Na terenie naszego województwa funkcjonują telefony, pod którymi osoby potrzebujące wsparcia mogą uzyskać pomoc specjalistów. W naszym powiecie pomoc psychologiczną można uzyskać w Specjalistycznym Ośrodku Poradnictwa Rodzinnego i Interwencji Kryzysowej w Łukowie

pod numerem telefonu  667 987 876

  w godzinach         8.00 -16.00

Kochani uczniowie, pamiętajcie, aby wypoczynek podczas wakacji udał się musi być przede wszystkim bezpieczny. Oto kilka rad, abyście cali i zdrowi wrócili po wakacjach:

Pamiętajcie o bezpieczeństwie nad wodą , w górach , w lesie oraz w gospodarstwie na wsi

 

 Na czym polega zdrowy tryb życia ?

 Ostatnio coraz więcej mówi się i pisze o modzie na zdrowy tryb życia. Jest to hasło, które towarzyszy nam na co dzień, w mediach, prasie, a nawet w szkole. Na całym świecie  zapanowała moda na zdrowie. Pojawiają się reklamy klubów fitness czy gabinetów dietetycznych. Jest coraz więcej sklepów z ekologiczna żywnością oraz portali internetowych poruszających zagadnienia zdrowego odżywiania i aktywności fizycznej.  Pomimo tak optymistycznego trendu na bycie „fit” kondycja zdrowotna naszego społeczeństwa nie za bardzo ulega poprawie. Często problemem jest brak czasu,  zbyt słabe zaangażowanie oraz brak chęci dbania o zdrowie na 100%.

Zdrowy styl życia polega przede wszystkim na zdrowym sposobie odżywiania oraz utrzymywaniu wagi ciała na odpowiednim poziomie. To, co jemy, ma bardzo duże znaczenie na nasz stan zdrowia oraz to jak wyglądamy i jak się czujemy!  Głównym celem prowadzenia zdrowego i aktywnego trybu życia jest właśnie dobre samopoczucie. Dzięki temu, że dostarczamy naszemu organizmowi niezbędnych substancji odżywczych, witamin i minerałów, których największe bogactwo znajdziemy w warzywach i owocach, nasze  narządy i organy lepiej pracują, więc ryzyko zapadnięcia na jedną z ciężkich chorób przewlekłych jest dużo mniejsze.   

Dbając o zdrowie musimy pamiętać o odpowiednim nawadnianiu organizmu, aby nasz organizm mógł prawidłowo funkcjonować. Regularne picie wody (co najmniej 2 litry dziennie) wpływa na nas pozytywnie .

 Regularny tryb życia to także wysiłek fizyczny. Regularne ćwiczenia, na przykład spacery, jazda na rowerze oraz wszelkiego rodzaju inne sporty ,mogą przyczynić się do stopniowej, lecz istotnej poprawy stanu zdrowia, jak również zwiększyć naszą energię psychiczną. Sport wpływa na naszą przemianę materii i rozwój mięśni i ma wiele innych walorów. Pisałam  już o tym w innym poście.

Zachęcam wszystkich do regularnej aktywności i dbałość o to, co jemy . Wystarczy chcieć,  a z pewnością zmiana naszego trybu życia wyjdzie na lepsze dla nas samych, jak i naszych bliskich.

Drodzy uczniowie klasy VIII!    
 Przed Wami dość stresujący moment w waszym życiu-  egzaminy ósmoklasisty.

Przedstawiam Wam kilka wskazówek jak walczyć ze stresem  i prawidłowo zorganizować swoją naukę:

1.Oczywiście , aby zdać egzaminy , trzeba przede wszystkim mieć wiedzę ( macie jeszcze kilka dni , więc zachęcam do powtórek), należy być optymistą 😊 i starać się opanować stres😎.

2. Jak się uczycie warto opowiadać na głos to, co się umie. Według mnie świetną metodą jest przepytywanie przez mamę lub brata czy siostrę👪 (np. czasowniki nieregularne z angielskiego), tylko uważajcie , aby nie tracić czasu na zbędne pogaduchy. Fajnie jak to jest kolega albo koleżanka z klasy (dwie osoby korzystają), ale teraz w związku z pandemią –odradzam.

3. Niektórzy lubią uczyć się w łóżku👀, nie jest to zbyt dobry pomysł , gdyż szybko chce nam się spać .Dużo lepsze jest biurko i tu warto gromadzić potrzebne materiały, aby nie tracić czasu na poszukiwania i  wychodzenia z pokoju.

4.Powodem stresu mogą być także nieprzespane noce. Niedostateczna ilość snu może wywoływać niepokój, rozdrażnienie i  trudności z koncentracją, a taki stan obniża naszą efektywność i dlatego powinniśmy zadbać o właściwy sen, szczególnie w noce przed egzaminami.                                                                            A co robić gdy ze stresu nie możemy zasnąć? Pomocne mogą być wieczorne spacery, wietrzenie pokoju, relaksujące kąpiele, relaksacyjna, spokojna  muzyka, czytanie książki .

5.Przy nauce nie należy przesadzać z mocną herbatą czy kawą, a tym bardziej z „Tigerami” , „Red Bullami „ i innymi energetykami (tego to w ogóle odradzam pić👎) . Lepsza będzie woda , nawet taka zwykła, przegotowana z czajnika. Woda  pomaga w  efektywnym  uczeniu się.

6 Gdy ktoś się bardzo stresuje to zachęcam  do prostych ćwiczeń oddechowych. Są one skutecznym sposobem zmniejszania poczucia niepokoju, rozdrażnienia i napięcia. Proponuję następujące ćwiczenie:

1.Zamknij oczy.

2       Prawą dłoń połóż na brzuchu, lewą - pośrodku klatki piersiowej.

3       Wykonaj głęboki wdech nosem.

4       Zatrzymaj powietrze w płucach z wypiętym brzuchem.

5        Wykonaj wydech przez usta.

6          Pozwól, aby brzuch wrócił do pozycji wyjściowej.

A  co robimy w dniu egzaminu?

7. Trzeba pamiętać , aby wstać o takiej porze, żeby mieć czas spokojne przygotować się i dotrzeć do szkoły bez nerwów, nie fundować sobie dodatkowego stresu. Ubranie naszykujcie sobie wieczorem.

8. Ważne, aby zjeść śniadanie. Zazwyczaj jak się stresujemy nie czujemy głodu, ale powinniście zmusić się do zjedzenia choć jednej kanapki. Nie przesadzajcie z ilością płynów rano, bo wychodzenie do toalety w trakcie egzaminu ósmoklasisty jest możliwe tylko w szczególnych przypadkach.

9. Ubierzcie się elegancko, ale wygodnie . Dziewczyny  pamiętajcie , że w spódnicy mini siedząc na egzaminie nie będziecie czuły się komfortowo. Rozumiem, że chcecie ładnie wyglądać, ale akurat na egzaminie warto pomyśleć, aby czuć się wygodnie, a nie myśleć jak tu usiąść i cały czas na tym się skupiać.

10 .Najważniejsza zasada to pozytywne myślenie . Zaufajcie sobie. UDA SIĘ NA PEWNO!!!👍

Trzymam za Was mocno kciuki !!!

Zasady dobrego życia, czyli jak żyć pozytywnie 

Ostatnio pisałam Wam o różnych zaburzeniach lękowych, więc dziś dla odmiany podjęłam bardziej pozytywny temat.  W chaosie i pośpiechu dnia codziennego, pośród wielu  frustracji  wobec  codziennych życiowych przeszkód, istnieje w każdym z nas potrzeba zachowania równowagi. Prawdziwe wyzwanie nie polega jedynie na przezwyciężeniu trudności, ale na przezwyciężeniu ich w sposób dobry , bez narażania na szwank zdrowia czy relacji z innymi, pozostając w dobrym zdrowiu, wewnętrznej harmonii, mając dobry wpływ na innych ludzi.

Ale czym się kierować, aby by mieć dobre życie? Nie istnieje jeden przepis czy recepta, jednak to czy jesteśmy szczęśliwi to głównie zależy od nas, a żeby naprawdę czerpać radość z życia trzeba mieć do niego dobre podejście. Przedstawiam Wam 6  zasad dobrego życia, które mogą sprawić, że możemy poczuć się lepiej , weselej i  bardziej pozytywnie !

Zapraszam także wszystkich do obejrzenia nagrania dlaczego nasze życie tak często ucieka nam między palcami. Jest jedna bardzo prosta  zasada , dzięki której  możemy  zacząć się cieszyć się życiem od zaraz . A jaka ? Posłuchajcie  jak żyć pełnią życia :

Fobia społeczna

Początkowo lęk przed obcymi jest naturalnym etapem rozwoju. Rozpoczyna się w 5-6 miesiącu i z czasem stopniowo zanika, zazwyczaj około 3 roku życia. Jeżeli lęk utrzymuje się dłużej i wpływa negatywnie na funkcjonowanie dziecka, wtedy możemy mieć do czynienia z tzw. fobią społeczną. Zaburzenie to objawia się nawracającym niepokojem, któremu towarzyszy unikanie innych osób, szczególnie nieznanych lub mało znanych.

Dużo dzieci w Polsce cierpi na fobię społeczną. Charakterystyczne dla nich jest na przykład to, że lubią bawić się same, a podczas wizyt znajomych rodziców chowają się w swoim pokoju i siedzą tam cały pobyt gości. Ogromnym problemem jest odpowiadanie przy tablicy, a istnym horrorem udział w akademii przed całą szkołą. Objawy fobii społecznej występują zarówno w relacjach z dorosłymi, jak i z rówieśnikami i w takim samym stopniu dotyczą chłopców, jak i dziewczynki. Dziecko lub nastolatek źle czuje się w kontaktach społecznych. W towarzystwie rówieśników jest nadmiernie skupione na sobie, ciągle analizuje jak mówi, jak wygląda i jak się zachowuje. Dziecko z fobią społeczną może obawiać się, że powie coś głupiego, że będzie za długo zwlekać z odpowiedzią, lub się zaczerwieni. Wyraża silne przekonanie, że jego zachowania będą negatywnie oceniane przez innych. Bojąc się kompromitacji, np. podczas recytacji wiersza w klasie może prezentować różne objawy fizyczne takie jak ból brzucha, czerwienienie, mdłości lub zawroty głowy. Co istotne, w domu, wśród członków rodziny i dobrze znanych osób, dziecko zachowuje się zupełnie swobodnie i nie odczuwa lęku.

Dzieci cierpiące z powodu lęku społecznego unikają, więc sytuacji, w których mogłyby czuć się zażenowanie lub być narażone na odrzucenie społeczne.

To prowadzi do poważnych problemów z codziennym funkcjonowaniem. Dziecko boi się chodzić do szkoły, może opuszczać lekcje, a w skrajnych przypadkach w ogóle odmówić wychodzenia z domu. Wycofanie ze środowiska rówieśniczego znacznie zaburza jego rozwój psychospołeczny.

Podstawą leczenia lęku społecznego jest psychoterapia. Odpowiednia terapia pozwoli dziecku stopniowo przezwyciężać swoje trudności, zmieniać krytyczny sposób myślenia o samym sobie oraz czerpać radość z kontaktu z kolegami i koleżankami. Celem pracy terapeutycznej jest nauczenie dziecka prawidłowego reagowania na doświadczane przez niego sytuacje. Wsparcie jest bardzo ważne gdyż nieleczona fobia społeczna może doprowadzić do depresji i innych poważnych schorzeń.